تشکیل صندوق پرچین: یک مرور کلی

بعد از سالها کار سخت ، سرانجام استراتژی ، تجربه و منابع برای ایجاد و مدیریت صندوق پرچین دارید. اکنون زمان آن رسیده است که گزینه های موجود در ساخت صندوق خود ، پیمایش در چشم انداز نظارتی و انتخاب شرکای مناسب را ارزیابی کنید تا اطمینان حاصل شود که صندوق و شرکت مدیریت شما پایه و اساس مناسبی برای رشد دارند. راه اندازی صندوق پرچین یک اقدام اساسی است که به یک رویکرد منظم و شرکای باتجربه در صنایع و زمینه های تخصصی نیاز دارد. کارگزاری ، حقوقی ، مالیاتی و ملاحظات تکنولوژیکی برای توسعه یک صندوق موفق ضروری است. ایجاد یک چارچوب قانونی و ساختاری در ابتدا که مطابق با اهداف سرمایه گذاری صندوق و پایگاه سرمایه گذار است ، پایه و اساس یک صندوق موفق است. در زیر خلاصه ای از ملاحظات حقوقی ، ساختاری و عملی است که در ایجاد صندوق پرچین شما ارزیابی می شود.

I. ساختار صندوق:

ساختار و محلول صندوق پرچین در درجه اول به دو متغیر وابسته است: (من) وضعیت مالیاتی و اقامت سرمایه گذاران آینده نگر آن. و (ب) استراتژی سرمایه گذاری به کار گرفته شده توسط مدیر.

صندوق های تامینی داخلی:

هنگام برخورد با شهروندان ایالات متحده یا سرمایه گذاران مشمول مالیات ایالات متحده ، می توان یک صندوق پرچین را به عنوان یک صندوق پرچین داخلی ایالات متحده ساخته کرد. به طور معمول صندوق پرچین به عنوان یک مشارکت عمومی تشکیل می شود و یک شرکت با مسئولیت محدود به عنوان شریک عمومی صندوق فعالیت می کند. این مزیت مسئولیت محدود برای سرمایه گذاران و مدیران آن (از طریق LLC) را به همراه سود "مالیات عبور از طریق" (تمام درآمد به شرکا و اعضای) ذاتی در ساختار یک مشارکت می دهد. از این طریق از ویژگی دوپاری ساختار شرکت جلوگیری می شود.

به طور کلی ، شریک عمومی یا LLC در کشور محل زندگی مدیر سرمایه گذاری سازماندهی می شود ، در حالی که LP یا صندوق اغلب به دلیل قوانین خوب توسعه یافته و دوستانه دولت به عنوان یک نهاد دلاور سازماندهی می شوند. توافق نامه عملیاتی برای LLC و توافق نامه مشارکت محدود برای وسیله نقلیه سرمایه گذاری تهیه شده است. توافق نامه مشارکت محدود ، عرض جغرافیایی گسترده ای را در تعریف کلیه ساختارهای مربوط به کنترل ، بهره برداری و هزینه صندوق فراهم می کند.

اگر یک مدیر داخلی ایالات متحده قصد داشته باشد به شهروندان غیر آمریکایی یا سرمایه گذاران معاف از مالیات ایالات متحده اجازه دهد تا در صندوق خود سرمایه گذاری کنند ، یک وسیله نقلیه دریایی ایجاد می شود. اکثریت قریب به اتفاق صندوق های خارج از کشور در حوزه های قضایی مالیاتی کم یا صفر ایجاد می شود به طوری که مالیات سطح شرکت کمی برای صندوق وجود ندارد (اگرچه سرمایه گذار دریایی هنوز مسئولیت مالیات بر سود و درآمد صندوق در کشور محل اقامت خود را بر عهده خواهد گرفت.). جزایر کیمن و جزایر ویرجین بریتانیا دو صلاحیت مورد استفاده در صندوق های دریایی هستند که برمودا ، ایرلند و آنتیل هلند کمتر مورد استفاده قرار می گیرند. در هر دو Caymans و BVI ، ساختارهای نظارتی قوی وجود دارد تا به سرمایه گذاران اطمینان دهد که وجوهی که در آنها سرمایه گذاری می کنند قانونی هستند. سه ساختار اصلی وجود دارد که برای ایجاد صندوق های خارج از کشور استفاده می شود:

ساختار صندوق واحد: این ساختار در درجه اول به سمت سرمایه گذاران غیر آمریکایی و همچنین به طور بالقوه برای سرمایه گذاران غیر قابل قبول مستقر در ایالات متحده (مانند بازنشستگی و موقوفات) در نظر گرفته شده است. شرکت حامی و مدیریت می تواند مستقر در ایالات متحده یا خارج از کشور باشد ، اما بیشتر ساختارهای صندوق مستقل خارج از کشور توسط یک نهاد دریایی اداره می شوند.

ساختار جانبی جانبی: در این نوع ساختار ، یک مدیر مستقر در ایالات متحده دو صندوق کاملاً جداگانه ، یک داخلی و دیگری دریایی را به روشی یکسان اداره می کند. این ساختار اغلب برای استراتژی های خاص مانند صندوق استراتژی صندوق ها مفید است ، اما به دلیل بار اداری تقسیم بلیط های تجارت بین هر دو صندوق ، برای تجارت استراتژی های فشرده کمتر سودمند است.

ساختار کارشناسی ارشد: این یک ساختار مشترک است ، که به سرمایه گذاران ما و هم در خارج از کشور اجازه می دهد تا مستقیماً در همان صندوق "کارشناسی ارشد" از طریق نهادهای "فیدر" مستقر در خارج از کشور و مبتنی بر خارج از کشور سرمایه گذاری کنند.

II. جبران و هزینه های مدیر:

هزینه مدیریت: همراه با تخصیص عملکرد مبتنی بر عملکرد ، تقریباً تمام وجوه هزینه مدیریت دارایی (اغلب 1-2 ٪ از ارزش دارایی خالص صندوق) را برای تأمین هزینه های مداوم شریک عمومی در اداره صندوق ، ماننداجاره ، حقوق و تجهیزات رایانه ای.

تخصیص عملکرد: همانطور که گفته شد ، عنصر مبتنی بر عملکرد جبران خسارت مدیر احتمالاً مشخصه ساختار صندوق پرچین است. این هدف برای پاداش و تحریک مدیر برای ایجاد بازده مثبت است. امروزه ، استاندارد صنعت برای جبران خسارت مبتنی بر عملکرد 20 ٪ از هرگونه سود تحقق یافته یا غیر واقعی نسبت به ضررهای تحقق یافته یا غیر واقعی است. به طور معمول ، هزینه عملکرد به عنوان تخصیص درآمد صندوق به شریک عمومی (محاسبه شده بر اساس سرمایه گذار توسط سرمایه گذار) به جای هزینه در کل صندوق ساخته می شود. به طور کلی تخصیص تشویقی به صورت سه ماهه ، نیمه سالانه یا سالانه محاسبه می شود.

علائم آب بالا/موانع: تخصیص مبتنی بر عملکرد به طور کلی در معرض یک علامت آب بالا قرار دارد ، که مدیر آن را ملزم می کند قبل از اینکه حق تخصیص عملکرد را برای دوره فعلی داشته باشد ، ضررهای قبلی را جبران کند. تخصیص عملکرد ممکن است به صورت ماهانه ، سه ماهه یا سالانه انجام شود. برخی از وجوه شامل یک شرط اضافی قبل از اینکه مدیر بتواند تخصیص عملکرد را دریافت کند. اینها به عنوان "موانع" شناخته می شوند و به طور معمول نیاز به عملکرد صندوق برای بیش از حداقل نرخ بازده خاص قبل از پرداخت عملکرد دارند. برخی از موانع به صورت سالانه با بازده هر سال که در برابر موانع قابل استفاده در آن سال خاص اندازه گیری می شود ، محاسبه می شود. دیگران به صورت تجمعی محاسبه می شوند.

هزینه های سازمانی: در حالی که مدیر باید هزینه های قانونی و سایر هزینه های ایجاد صندوق را تأمین کند ، اکثر مدیران تصمیم می گیرند اسناد صندوق را ساختار دهند تا این هزینه های سازمانی در طی یک تا پنج سال به مدیر بازپرداخت شود.

هزینه های در حال انجام: تقریباً همه وجوه مقرر می کند که این صندوق مسئولیت هزینه های مداوم خود ، از جمله هزینه ها و هزینه های کمیسیون حقوقی ، اداری ، حسابرسی و تجارت را بر عهده دارد.

افزایش سرمایه شخص ثالث: به طور کلی ، شرکت مدیریت هزینه جبران بازاریابان شخص ثالث ، وکلا یا یاب را برای فعالیت های سرمایه گذاری خود جذب می کند ، بیشتر اوقات با به اشتراک گذاشتن 20 ٪ از هزینه های مدیریت و عملکردی که به سرمایه گذاران آنها معرفی می کنند.

اختیار مدیر برای چشم پوشی از مقررات LPA:

نامه های جانبی: تحت شرایط خاص ، یک مدیر می خواهد خود را صلاحیت سرمایه گذاران را با شرایط مطلوب تر از سرمایه گذار نسبت به آنچه در اسناد ارائه دهنده ارائه می شود ، به عهده بگیرد. بسیاری از نامه های جانبی در مراحل اولیه صندوق برای جذب سرمایه گذاران بذر با شرایط ارجح استفاده می شود. ترتیب نامه های جانبی مشترک شامل کاهش هزینه های مدیریت یا عملکرد و/یا حقوق بیشتر برای تأمین اعتبار اطلاعات است. نامه جانبی به طور کلی از نظر ماهیت محرمانه است.

iiiمشارکت ، برداشت و انحلال:

حقوق بازپرداخت: صندوق های تامینی نسبت به وسایل نقلیه سرمایه گذاری تنظیم شده ، نقدینگی کمتری را برای سرمایه گذاران خود فراهم می کند. ماهیت سرمایه گذاری صندوق به طور کلی تعیین می کند که چند بار این صندوق به سرمایه گذاران امکان می دهد دارایی های خود را پس بگیرند. وجوه سرمایه گذاری در اوراق بهادار بسیار نقدینگی ، مانند سهام بزرگ کلاه در داخل کشور ، به طور کلی به سرمایه گذاران خود اجازه می دهد تا ماهانه یا سه ماهه برداشت کنند. در مقابل ، وجوه سرمایه گذاری در دارایی های کمتر نقدینگی فقط به صورت نیمه سالانه یا سالانه امکان برداشت را فراهم می کند. صندوق اصلی جونز به سرمایه گذاران این امکان را می داد که فقط به صورت سالانه از آنها خارج شوند. این سطح نقدینگی امروزه توسط بسیاری از بودجه استفاده می شود. در همه موارد ، استفاده از چنین حقوق بازپرداخت ، سرمایه گذار را ملزم به ارائه اخطار قبلی از قصد عقب نشینی می کند تا به مدیر اجازه دهد تا مواضع را نقد کند و پول نقد را آزاد کند. به طور معمول ، 30 تا 90 روز اخطار کتبی لازم است. به منظور ارائه برخی از کنترل در مورد بازخرید ، از ابزارهای خاص مدیریت نقدینگی استفاده می شود.

قفل کردن: یک قفل سرمایه گذاری اولیه و/یا آینده سرمایه گذار را به یک دوره حداقل نگهدارنده می پردازد. به عنوان مثال ، یک صندوق پرچین ممکن است یک قفل دو ساله اولیه داشته باشد و سپس در 45 روز اخطار رستگاری نیمه سالانه را ارائه دهد.

دروازه: یک دروازه وسیله ای را برای محدود کردن برداشت های کل در هر تاریخ معین ، که به طور معمول به برخی از درصد مشخص شده از ارزش خالص دارایی صندوق گره خورده است ، به یک مدیر ارائه می دهد تا به حداقل برسد آسیب های احتمالی ناشی از برداشت های همزمان انبوه را به حداقل برساند. بنابراین ، اگر یک تفریح یک بازخرید نیمه سالانه را فراهم کند ، مشمول یک دروازه 15 ٪ ، مدیر ممکن است بازخرید کل سرمایه گذاران را در هر تاریخ رستگاری تا 15 ٪ از ارزش دارایی خالص صندوق محدود کند ، و باعث کاهش بازخرید هر سرمایه گذار در یک سرمایه گذار می شودمبنای طرفدار.

مرد کلیدی: یکی از نگرانی‌های سرمایه‌گذاران این است که در حالی که سرمایه‌گذاری‌های آن‌ها قفل شده است، ممکن است پرسنل کلیدی صندوق تامینی را ترک کنند یا ناتوان شوند. برای رفع این مشکل، صندوق‌ها گاهی اوقات یک بند کلیدی را وارد می‌کنند، که به سرمایه‌گذاران این امکان را می‌دهد که وجوه خود را در صورت ترک ناگهانی یک مدیر کلیدی شرکت یا بدتر از آن به دلایلی ناتوان شد، بازخرید کنند.

IV. تنظیم پیشنهاد، مدیر و صندوق تحت قوانین اوراق بهادار فدرال و ایالتی:

صندوق‌های تامینی و مشاوران سرمایه‌گذاری که آنها را مدیریت می‌کنند، توسط انواع قوانین اوراق بهادار و تعدادی تنظیم‌کننده اداره می‌شوند. بازاریابی منافع در یک صندوق تامینی به عنوان عرضه اوراق بهادار تحت قانون اوراق بهادار 1933 ("قانون 1933") در نظر گرفته می شود. مدیر صندوق، به عنوان یک مشاور سرمایه گذاری، تحت قانون مشاوران سرمایه گذاری سال 1940 ("قانون مشاوران") اداره می شود. و صندوق خود مشمول قانون شرکت سرمایه گذاری 1940 ("قانون شرکت") است. در صورت عدم وجود معافیت تحت این قوانین اوراق بهادار، پیشنهاد، مدیر و صندوق باید در SEC ثبت شوند - فرآیندی پرهزینه و وقت گیر. خوشبختانه، معافیت های تحت این قوانین به هر دو پیشنهاد و صندوق اجازه می دهد تا از هزینه، بار اداری و الزامات افشای تحمیل شده توسط ثبت اجتناب کنند. علاوه بر این، مدیر یک یا چند صندوق خصوصی ممکن است از ثبت نام SEC اجتناب کند اگر به صندوق های خصوصی با کمتر از 150 میلیون دلار تحت مدیریت توصیه کند. هر ایالت همچنین قوانین خاص خود را در رابطه با ارائه سود صندوق های تامینی و ثبت نام مدیر دارد که همچنین باید بررسی شود.

مقررات عرضه:

پیشنهاد قانون 506: مقررات D قانون 1933 یک بندر امن برای ثبت نام برای قرار دادن خصوصی اوراق بهادار تحت بخش 4(2) فراهم می کند. بسیاری از صندوق‌های تامینی، اگر نگوییم اکثر آنها، طبق قانون 506 آیین‌نامه D، سود ارائه می‌کنند. قانون 506 هیچ محدودیت دلاری بر اندازه پیشنهاد اعمال نمی‌کند و فروش را به تعداد نامحدودی از «سرمایه‌گذاران معتبر» و حداکثر سی و پنج غیرمعتبر مجاز می‌داند. سرمایه گذاران.

درخواست عمومی: قبل از سپتامبر 2013 ، یک صندوق نمی تواند از طریق درخواست عمومی یا تبلیغات به بازار عرضه یا فروخته شود. به طور کلی ، این بدان معناست که اطلاعات مربوط به این پیشنهاد فقط می تواند به سرمایه گذاران آینده نگر توزیع شود که مدیر با آنها رابطه ای از قبل موجود داشته باشد ، مانند خانواده ، دوستان یا سایر اعضای شبکه شخصی. با این حال ، از 23 سپتامبر 2013 ، SEC اصلاحاتی را در قانون 506 آیین نامه D ("قانون 506 (ج)") تصویب کرد ، و تغییراتی را که توسط قانون مشاغل 2012 انجام شده است ، انجام می دهد. اکنون یک مدیر قادر است به طور کلی درخواست کند یا به طور کلی تبلیغ کندصندوق خصوصی ، مشروط بر اینکه مدیر به طور منطقی اعتقاد داشته باشد و "اقدامات معقول" را برای تأیید اینکه همه سرمایه گذاران در چنین پیشنهادی معتبر هستند ، انجام دهد. SEC یک "رویکرد مبتنی بر اصول" را برای تعیین اینکه آیا اقدامات معقول برای تأیید اعتباربخشی یک سرمایه گذار انجام شده است ، با روش تأیید بسته به چندین عامل از جمله ماهیت خریدار و پیشنهاد ، اتخاذ کرده است. نمونه هایی از روشهای غیر انحصاری تأیید مشخص شده توسط SEC ، از جمله دیگر ، دریافت نسخه هایی از اظهارنامه مالیات بر درآمد IRS یا بیانیه های ارزش خالص سرمایه گذاران تأیید شده توسط اشخاص ثالث مستقل است. یک مدیر اکنون این گزینه را دارد که صندوق خود را تحت رژیم وکالت قبل از سال 2013 اداره کند یا الزامات انطباق اضافی مورد نیاز بودجه ای را که عموماً طبق قانون 506 (ج) درخواست می کنند ، اداره کند.

مبلغ و صلاحیت سرمایه گذاران: این صندوق را می توان به تعداد نامحدود "سرمایه گذاران معتبر" و حداکثر 35 خرید دیگر ارائه داد. اگر سرمایه گذاران غیر معتبر واجد شرایط خرید منافع صندوق باشند ، که به دلایل مختلف به طور کلی اینگونه نیست ، با این وجود آنها به تنهایی یا با یک نماینده خریدار نیاز دارند ، به نظر می رسد سرمایه گذاران پیشرفته هستند ، به گونه ای که آنها وجود دارند. دانش و تجربه کافی در امور مالی و تجاری برای ایجاد توانایی آنها در ارزیابی شایستگی ها و خطرات سرمایه گذاری آینده نگر. اصطلاح "سرمایه گذار معتبر" در حال حاضر تعریف شده است:

فردی که دارای ارزش خالص یا خالص به ارزش مشترک با همسر خود ، بیش از 1 میلیون دلار (به استثنای ارزش محل اقامت اولیه خود) ، یا اینکه در دو سال گذشته بیش از 200000 دلار درآمد دارد (یا درآمد مشترک با همسر خود دارد. بالاتر از 300000 دلار) و انتظار منطقی برای رسیدن به همان سطح درآمد در سال سرمایه گذاری. وت

این اصطلاح همچنین شامل برخی از سرمایه گذاران نهادی، از جمله بانک ها، انجمن های پس انداز و وام، کارگزاران ثبت شده، فروشندگان و شرکت های سرمایه گذاری و طرح های ERISA در میان دیگران می شود، مشروط بر اینکه دارایی آنها بیش از 5 میلیون دلار باشد.

اوراق بهادار محدود: سودی که سرمایه‌گذاران در صندوق دریافت می‌کنند «محدود» در نظر گرفته می‌شوند، به این معنی که نمی‌توان آن‌ها را به مدت یک سال بدون ثبت در قوانین اوراق بهادار فروخت.

فرم D بایگانی اعلان در SEC: در حالی که نیازی به ثبت نام نیست، SEC باید طبق قانون 506 از طریق پر کردن فرم D، که اطلاعات اولیه درباره صندوق و مدیر را ارائه می‌کند، اخطاریه مربوط به هر پیشنهاد را دریافت کند.

افشای کامل و منصفانه - مقررات ضد کلاهبرداری: با توجه به ارزش خالص بالای آنها و پیچیدگی فرضی آنها، قانون 33 الزامی ندارد که سرمایه گذاران معتبر تحت یک قرار دادن خصوصی اوراق بهادار، اطلاعات خاصی را ارائه کنند. با این حال، سرمایه‌گذاران غیرمعتبر باید سطحی از افشا در مورد صندوق مشابه آنچه در یک پیشنهاد ثبت شده لازم است دریافت کنند «تا جایی که برای درک ناشر، کسب‌وکار و اوراق بهادار آن مهم است». با توجه به مقررات مختلف ضد کلاهبرداری فدرال و ایالتی، با این وجود به صندوق توصیه می شود که یک تفاهم نامه ارائه جامع ("یادداشت قرار دادن خصوصی" یا "PPM") برای سرمایه گذاران معتبر و غیر معتبر تهیه کند. اطلاعات ارائه شده در PPM از مشاوری به مشاور دیگر متفاوت است، اما معمولاً در مورد استراتژی‌ها و شیوه‌های سرمایه‌گذاری صندوق، پیشینه حرفه‌ای مدیر و صاحبان اصلی آن، ساختار و شیوه‌های تجاری صندوق، و هرگونه ریسک مرتبط با سرمایه‌گذاری صندوق بحث می‌کند. علاوه بر این، PPM مفاد مربوطه قرارداد مشارکت محدود از جمله محدودیت‌های برداشت و انتقال صندوق، روش‌های ارزیابی و تخصیص سود و زیان، و همچنین اطلاعاتی در مورد استانداردهای صلاحیت و تناسب سرمایه‌گذار و رویه‌های اشتراک را تشریح می‌کند. افشای دوره‌های قفل، حقوق و روش‌های بازخرید، ارائه‌دهندگان خدمات صندوق، تضاد منافع احتمالی و تخصیص برخی فرصت‌های سرمایه‌گذاری بین مشتریان بسته به صندوق ممکن است به طور خلاصه یا با جزئیات بیشتر مورد بحث قرار گیرد. PPM همچنین ممکن است شامل افشاهایی در مورد ترتیبات دلار نرم، هدایت مجدد تجارت به کارگزاری‌ها، استانداردهای رای‌گیری نیابتی و دستورالعمل‌هایی برای نگهداری سوابق باشد. کپی صورت های مالی نیز ممکن است همراه با PPM ارائه شود.

تنظیم مدیر:

قانون مشاوران حاکم بر ثبت مشاوران سرمایه گذاری است. قبل از تصویب قانون اصلاحات نظارتی Dodd Frank در ژوئیه 2010 ، تمام صندوق های تامینی می توانند از ثبت نام با SEC تحت آنچه به عنوان معافیت مشاور خصوصی شناخته می شد ، جلوگیری کند ، که یک بندر ایمن از ثبت نام برای یک مشاور به صندوق های خصوصی با کمتر از آن ایجاد کرد15 "مشتری" در طی دوازده ماه گذشته که خود را به عنوان مشاور سرمایه گذاری در اختیار عموم قرار ندادند. برای اهداف معافیت ، هر صندوق یک مشتری در نظر گرفته می شد. Dodd Frank معافیت مشاور خصوصی را از بین برد ، اما طبق قانون 230 (متر) قانون مشاوران ، معافیت باریک تر را تصویب کرد.

قانون 230 (متر) یک بندر امن از ثبت نام SEC به هر مشاور که صرفاً به صندوق های خصوصی توصیه می کند و دارایی تحت مدیریت کمتر از 150 میلیون دلار دارد ، فراهم می کند. همانطور که مورد بحث قرار خواهد گرفت ، یک صندوق خصوصی یکی از مقررات بند 3 (ج) (1) یا 3 (ج) (7) قانون شرکت است. مشاوران با 25 تا 150 میلیون دلار دارایی تحت مدیریت به عنوان مشاوران گزارش دهنده معاف شناخته می شوند. برای تعیین صلاحیت ، یک مشاور گزارشگر معاف باید سالانه ارزش "دارایی های نظارتی خود را تحت مدیریت" جمع کند. این دارایی های نظارتی تحت مدیریت شامل اوراق بهادار اوراق بهادار است که مشاور از طریق آن خدمات نظارت یا مدیریت مداوم و منظم را ارائه می دهد. ارزش دارایی ها باید به صورت ناخالص محاسبه شود به گونه ای که استفاده از اهرم مدیران در یک یا چند وجوه باید شامل دارایی های خریداری شده در حاشیه در محاسبه آنها باشد. با وجود معافیت از ثبت نام ، مشاوران گزارش معاف با این وجود مشمول برخی از الزامات گزارشگری تحت زیر مجموعه ای از ADV فرم خواهند بود و ممکن است برای ثبت نام در ایالت هایی که در آن قرار دارند ، ثبت نام کنند.

برخلاف معافیت مشاور خصوصی لغو شده، معافیت 230 (m) جدید هیچ سقفی بر تعداد وجوه خصوصی که یک مدیر خصوصی ممکن است توصیه کند، اعمال نمی کند. در حالی که شمارش تعداد مشتریان توصیه شده دیگر ضروری نیست، ارزیابی نوع مشتریان توصیه شده از اهمیت بالایی برخوردار است. اگر مشاور یک مشتری مجردی را بپذیرد که «صندوق خصوصی واجد شرایط» نباشد، یک مشاور سرمایه‌گذاری واجد شرایط معافیت جدید نخواهد بود. به عنوان مثال، توصیه به یک حساب مدیریت شده باعث می شود مشاور از معافیت برخوردار نباشد. توجه به این نکته مهم است که مشاور صندوق خصوصی که مشتری را می پذیرد که یک صندوق خصوصی واجد شرایط نیست، فوراً معافیت را از دست می دهد. بنابراین، مشاور باید قبل از پذیرش مشتری که یک صندوق خصوصی واجد شرایط نیست، درخواست کند و ثبت نام SEC را دریافت کند.

مقررات صندوق: خود صندوق تحت قانون شرکت تنظیم می شود که ثبت هر "شرکت سرمایه گذاری" را الزامی می کند. صندوق های تامینی طبق بخش 3(c)(1) و 3(c)(7) قانون به عنوان صندوق های خصوصی از ثبت معافیت برخوردار شده اند.

بخش 3(c)(1) برای صندوقی که بیش از 100 مالک ذی‌نفع ندارد که اوراق بهادار خود را به عموم عرضه نمی‌کند (یعنی پیشنهاد Reg. D) را ارائه نمی‌کند، معافیت می‌دهد. به عنوان یک پیشنهاد کلی، هر یک از سرمایه گذاران به عنوان یک مالک ذی نفع در نظر گرفته می شود (در حالی که همسران دارای منافع مشترک نیز به عنوان یک مالک ذی نفع محسوب می شوند). هر واحد تجاری (به عنوان مثال، شرکت، تراست یا شراکت) که در صندوق سرمایه گذاری می کند، به عنوان یک مالک ذی نفع در نظر گرفته می شود، مگر اینکه آن واحد یک صندوق 3(c)(1) دیگر باشد و چنین صندوق مشترک 3(c)(1) بیش از یک صندوق مالکیت داشته باشد. 10 درصد سرمایه گذاریاگر بیش از 10 درصد سرمایه‌گذاری انجام شود، SEC این موضع را اتخاذ کرده است که صندوق 3(c)(1) را بررسی می‌کند و هر یک از سرمایه‌گذاران خود را به‌عنوان مالک ذینفع حساب می‌کند. منظور از این قانون جلوگیری از هرمی شدن وجوه 3(c)(1) برای جلوگیری از قوانین ثبت صندوق متقابل است.

بخش 3(c)(7) قانون شرکت، برای صندوقی که بیش از 499 سرمایه‌گذار متعلق به آن‌ها نباشد، معافیت می‌دهد، که همگی در زمان سرمایه‌گذاری خود واجد شرایط «خریداران واجد شرایط» هستند. خریدار واجد شرایط هر شخصی است که حداقل 5 میلیون دلار سرمایه گذاری داشته باشد یا هر سرمایه گذار نهادی با حداقل 25 میلیون دلار سرمایه گذاری داشته باشد.

تنظیم هزینه های عملکرد: تحمیل هزینه عملکرد صندوق های تامینی در سطح فدرال و ایالتی تنظیم می شود. به عنوان یک موضوع کلی ، مشاوران سرمایه گذاری ثبت شده در SEC و مشاوران ثبت شده در بسیاری از ایالت ها که مقررات قانون مشاوران را اتخاذ کرده اند ، از جمع آوری هرگونه جبران خسارت مبتنی بر عملکرد یا ارزیابی هرگونه هزینه یا تخصیص عملکرد ممنوع است. قانون 205-3 قانون مشاوران ، بندر ایمن از این ماده را به مشاوران سرمایه گذاری ثبت شده ارائه می دهد که توصیه می کنند صندوق های سرمایه گذاری خصوصی فقط برای سرمایه گذاران مطابق با استانداردهای "مشتری واجد شرایط" باز شود. امروز ، یک مشتری واجد شرایط تحت قانون 205-3 شامل (i) یک شخص طبیعی یا یک شرکت است که مشاور سرمایه گذاری به طور منطقی معتقد است که ارزش خالص دارد (در کنار هم ، در مورد یک شخص طبیعی ، دارایی های مشترک با همسر) با بیش از 2 میلیون دلار (به استثنای ارزش محل زندگی اولیه سرمایه گذار) ، یا (ب) یک شخص طبیعی یا یک شرکت که حداقل 1 میلیون دلار تحت مدیریت با مشاور سرمایه گذاری بلافاصله پس از ورود به یک قرارداد مشاوره ای دارد ،یا (iii) یک افسر ، شریک عمومی یا کارمند شرکت کننده در فعالیت های سرمایه گذاری مشاور سرمایه گذاری.

V. ارائه دهندگان خدمات

در حالی که عملکرد یک داور نهایی خواهد بود که آیا یک مدیر می تواند سرمایه را جذب کند ، به سرمایه گذاران معتبر باشد که یک مدیر بخواهد ارائه دهندگان خدمات زیر را درگیر کند.

مشاور حقوقی: از اهمیت ویژه ای برای اطمینان از زنده ماندن طولانی مدت و بازاریابی صندوق و مدیر آن اطمینان از ساخت درست صندوق از ابتدا است. این که اسناد عملیاتی و ارائه دهنده صندوق به درستی تهیه شده اند و اطمینان حاصل می کنند که مدیر از کلیه الزامات نظارتی پیروی کرده است. بنابراین انتخاب وکیل متخصص در این زمینه از قانون اوراق بهادار بسیار مهم است.

شرکت کارگزاری نخست: مدیر باید یک حساب کارگزاری اصلی ایجاد کند. این شرکت ها خدمات کارگزاری معمولی ، از جمله حضانت دارایی ، اجرای تجارت ، پاکسازی/تسویه حساب ، تأمین مالی و مدیریت نمونه کارها ، مدیریت ریسک و گزارشگری را ارائه می دهند.

سرپرست صندوق: مدیران صندوق خدمات حسابداری ماهانه و سالانه را به صندوق های پرچین ارائه می دهند. این خدمات به طور کلی شامل حسابداری و گزارشگری نمونه کارها ، ضبط کلیه معاملات در سوابق حسابداری ، خدمات حسابداری اشتراک و بازخرید ، هزینه عملکرد و حسابداری دلار نرم ، صورتحساب و حسابداری است.

خدمات حسابرسی و مالیاتی: اگرچه تهیه حسابرسی سالانه صندوق تهیه شده توسط قانون لازم نیست (مگر اینکه مدیر یک مشاور سرمایه گذاری ثبت شده باشد) ، سرمایه گذاران به طور کلی خدمات حسابرسی را از اهمیت ویژه ای می دانند. برای مدیران نوپا ، ممیزی ممکن است تا پایان اولین سال مالی این صندوق به تأخیر بیفتد.

viجایگزین برای توسعه صندوق پرچین کامل: صندوق انکوباتور.

بسیاری از مدیران صندوق های پرچین ترجیح می دهند قبل از ایجاد یک صندوق کاملاً ساختار یافته ، استراتژی خود را برای سرمایه گذاران بالقوه اثبات کنند. یک روش عالی برای انجام این کار از طریق به اصطلاح "صندوق انکوباتور" است که جایگزینی برای استارتاپ های صندوق های تامینی است که هنوز سابقه لازم برای جذب سرمایه گذاران را ندارند.

با شکستن فرآیند توسعه صندوق پرچین در دو مرحله می توان یک صندوق انکوباتور ایجاد کرد. مرحله اول اشخاص صندوق و شرکت های مدیریتی و همچنین توافق نامه های عملیاتی مربوطه را تشریح می کند که کلیه مقررات مربوطه را که مدیر آن قصد دارد صندوق را اداره کند ، از جمله عملکرد و نقدینگی که قبلاً مورد بحث قرار گرفت ، تشریح می کند. این کافی است تا صندوق پرچین بتواند تجارت را شروع کند ، معمولاً با بودجه خود مدیر. با تجارت تحت این ساختار ، مدیر می تواند یک رکورد جداگانه از حساب شخصی خود را ایجاد کند ، که می تواند به بازار عرضه شود تا نشانه هایی از علاقه سرمایه گذاران را ایجاد کند. در مرحله دوم ، به طور کلی شش تا دوازده ماه پس از تأسیس ، PPM پخش می شود و سرمایه گذاران را می توان وارد صندوق کرد. روش انکوباتور این امکان را برای معامله گران ماهر فراهم می کند تا روند توسعه صندوق پرچین را به یک تعهد قابل کنترل تقسیم کنند.